Albatrosun Ölü Teni Şiiri - Kenan Kara

Neden aniden saçıldı
Mor lalenin kurumuş yaprakları
Her yaprak bir ihanet sureti
Savurdu ruzigar
Dağıldı semadaki göçmen kuşları
Kanatları kırılmış mevsimlik uçurtma
Rüzgarları terk etti

Saplandı paslı bir hançer her
köşe başında
Celladına aşık kurbanlar gibi
Döndüm bir kez daha yönümü
Egildim bir kez daha
Vuruldu turnanın boynu kirlice
Hani rüyalarına girecekti
Sen bende vurulmadan önce

Vaadinden dönen de sen
Sözüne engel olamayan da
Kırık dökük yolların kayıp yolcusu
ben
Şahit yüksek bir mezar toprağı
Parlayan gecenin yıldızları altında
Suretini taşıdığın kuğu
Kurumuş gül yaprakları
Şahit oldu bütün yalanlarına

Ne eksik kalmıştı bilinmez
Gidince ne tamamlandı anlaşılmaz
Yadeller de bulduğun ten
Ayağının altındaki kardelensem
Can yakıcı bir azap değdi sineme
Asıldı boynuna Albatros'un ölü bedeni
Eski denizci pişmanlığı düştü içine

Önemsiz insanlar alıp götürdü
Kocaman göğün bi yarısını
Belki de her bir parçasını
Ama saçıldı ortalığa kirli resimlerin
Çok yandı canım, çok yandım
Cehennem de tekrardan ibaretti
"Bunu unutma hatırla ama"

Kenan KARA