ALACA KARANLIK VE AŞK
Alacakaranlıkta kaybolan bir aşk,
Gözlerin gibi derin, ruhun gibi yaslı.
Bir yıldız kayar gökyüzünden sessizce,
Sanki kalbimden bir parça kopar gibi.
Tenin tenime değdiği o an,
Zaman durur, dünya kaybolur sanki.
Sadece sen ve ben kalırız,
Alacakaranlığın büyülü kollarında.
Fısıltın bir melodi olur kulaklarımda,
Gülüşün güneşi kıskandırır.
Ellerim saçlarında kaybolurken,
Aşkın en saf halini yaşarım.
Ama alacakaranlık uzun sürmez,
Gece çöker, karanlık artar.
Kaybetmekten korkarım seni,
Bu büyük aşk sona erer diye.
Yine de umutla beklerim şafağı,
Güneşle birlikte yeniden doğmanı.
Alacakaranlıkta kaybolan aşkımız,
Güneşle birlikte ölümsüzleşsin diye.
Ve biz, alacakaranlığın çocukları,
Yeniden doğarız her şafakta.
Aşkımız efsane olur, dilden dile,
Alacakaranlığın sonsuzluğunda.
YAZAR: BARIŞ YEŞİLTAŞ
TARİH: 16.04.2025
SAAT: 10:30
Kayıt Tarihi : 16.4.2025 14:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!