Alaaddin Emre Şiirleri - Şair Alaaddin Emre

yaşayacakken olmuş
can çekişen cahil
çarkları önünde
bir makinenin

toprak kayıyor ellerinden

delirmemek elde değil

şimdi ben delirsem
delilere haksızlık olmaz mı

saygılarımı

baka baka
buruşturduk hayatı
hem de kıvrak zekamızla
becerdik
beceremediklerimize benzersiz
olsun diye abandık

dilimi bağladılar
ellerimi
gözlerimi
gelip çözsünler diye
bekledim hep birilerini

bağır bağır
istediğin kadar
aç balkonun kapısını

giyinsin o
terelelli

girip bahçesine gördüm

karmaşada tek değil kimse
gürûh büyüdükçe
hoşa gider sesler çoğalır
anlam olmasa da

bu duvarda asılı olan
suretimizdir
sanki
aynı düşlerden
aynı yerlerden
derlenmiş çiçekler

yüz yüze gülümsenirken
yüz yüze eder iki yüz

kalabalıkken kalırsın yapayalnız
canınken bir de bakmışsın
tak demiş canına

çürüttün dirseklerini
yağmur kesilip
vurdun kendini kayalara
varmak isterken kıyıya
döndün geldiğin yere
susmak zamanlı eyleminle

nerelerden nereye
ezik anlatınız
göstermelik cesaretiniz
yitirilmiş bu bellekle
donuk yaz güneşi misiniz