“Yoktur sevgi” dedi bir bilge…
Halt etmiş!
Bilmiyor mu ki
Kanım akıyor kalbimden
Ve yüreğim sıcacık sevdanla?
Duygular artık çile oldu beyine
Cebelleşir oldum ruya ile gerçek ile
Olmazya gelip seviğini söylesende
Nafile uzağım artık gençliğime.
Uzak ettin yıldızlar kadar geçliğime
Yeter; kendime çok ettim düşmanlık! ..
Kafa bir feza, düşüncenin ardı; yok.
Yaşıyoruz öğle bir alemdeki;
Bu yalan gerçekliğin gurbeti...
Burada ne bir hicran dinmiş,
Ölü ülke, ölü şehir, ölü ev görüyorum;
Sevenide sevilenide ölü görüyorum;
Aşkından delimiyim bilemiyorum;
Her gece herkes ölüyorda
bir ben diriliyorum.
Bilmem nedendir hala gelmeyişin...
Yoksa hayallerinin bittiği,
benli umutlarının tükendiği,
geceler içerisinde gündüzdemisin?
Yokmusun yani, doğmamışmısın,
Hangi kalp har har olamaz bakarda gözüne;
Vurulmaz hangi gönül, gök yüzlü o çehre ile?
Bütün güzellikler işte sende.
Nasıl kızarsın seni sevenlere? ...
Sadece kızgınlık kusan sözlerinle
Aydınlık değil önün, kara!
Kaçışının ardı kara!
Benden aldın beni ama;
kanı kara kalbini toprak ala
ve kara toprak ola.
Özne tüm saflığıyla: Kendine bile itiraf edemediği fiili,
ötelerden armağan rayiha dolu en temiz bir fiili,
Hz Peygamber’le Aişe’yi “Hümeyra” eden fiili,
tüm dünyanın mevcudiyetine sebep olan o fiili,
Züleyha’yı Yusuf a fail kılan fiili,
belki de fiillerin en kutlusunu
Üstat, bu diyor ki 'fikir çilesi; '
Gerçeği sevebilmek 'dipsizlik gölü; '
Aman düşmeye gör, her cümlesi
'Ölüler içinde en yalnız ölü.'
Testi testi kanarken anın;
Varolan tüm mukaddesler
kanımda birleştiler!
Beynimde toplanarak
beni azleylediler!
Yaşamın baştahtına
yerleşen mkaddesler;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!