Akşamın Hüznü Şiiri - Sinan Bayram

Akşamın düşüncesi çöker içime,
gün, kendini yavaşça inkâr ederken.
Işık çekilir,
geriye sorular kalır—
cevaplardan daha ağır.

Zaman,
ilerlemekten çok
aşınır bu saatlerde.
Her an,
olmamış ihtimallerin
yorgunluğunu taşır.

Sevgi bile
melankoliyle konuşur bazen;
bir şey eksik değil,
fazla hatırlanmıştır.
Hafıza,
kalbin en sessiz yarasıdır.

Felsefe der ki: Anlam arayışı.
Kalp fısıldar: Kabul ediş.
İkisinin arasında
insan oluruz—
ne tam bilen,
ne vazgeçen.

Ve gece çökerken
şunu anlarım:
Hüzün,
hayatın karşıtı değil;
ona derinlik veren
sessiz kanıttır.

Sinan Bayram