Akşam Kiyametidir Güneşin

‎
‎Gül rengi saatinde  akşamın
‎Başladı yolculuğu Kızıl güneşin
‎Yağmura dönüşmemiş bir bulut yığını
‎Lamekan düşüncelerim
‎Maviliklerde yıldızların izdüşümü
‎Kıyıya varma telaşında şaşkın dalgalar
‎Yalnızlık sadık bir köpek gibi yine
‎İçim deniz gibi kımıl kımıl
‎
‎Beni alıp götürdü uzaklara
‎Bir  karaltı gibi görünen yelkenli
‎Kulaklarımda Lale devrinden bir melodi
‎Dokundum koca çınarın dost omuzuna
‎Ayaklandı renkler  mevsim isyanda sanki
‎Her şey tunçtan heykel,
‎Her renk kıpkızıl
‎
‎Akşam, belki de kıyametidir  güneşin
‎Soluklanır Gün bir nebze suların aksinde
‎Yıldızlar birer inci gerdanında göğün
‎Bir damladır güneş, balıkların gözyaşlarında
‎
‎Tutsak bir kuştur yüreğim, göğüs kafesimde
‎Düşler ektim, taze sürgün veren uykulara
‎Filizlenir belki utangaç umutlar
‎Gözlerin  en yorgun demlerinde
‎
‎Aklımda sana dair bir şiir
‎Kimbilir kaç asırdır yazamadığım
‎Defter arasında kuruttuğum
‎Mavi renkli düş çiçeği
‎Sulardan dağlara bir seyir
‎Ve sırtımda ağır bir yaşamak hissi
‎Yeniden doğuyorum sanki
‎Firuze akşamların ilk saatlerinde
‎
‎Fısıldadım özlemlerimi kulağına renklerin
‎Ay gibi tenin Aykırı karanlığına gecenin
‎Yüreğimin kıvrımlarında belirsiz yollar
‎Gül yanağının kızıllığında tomurcuklanır gamzelerin
‎
‎Fi tarihinden kalma aşka dair korkularım
‎Ecelin kirpik uçlarında bir damla gözyaşı
‎Islak bir bakış gidenin ardından
‎Zapt edemediğim dolu dizgin
‎Bir kısrak gibi  sevdan
‎
‎Sığdıramadım seni düşlere bu tavşan uykularla
‎geçte olsa anladım
‎Yasamakmış ölümün kardeşi
‎Yıllardır Ararken bulutların ardında
‎Avuçlarımda buldum kayıp güneşi
‎Kirkikindi vaktlerinde
‎Dudaklarından okudum rüzgarın
‎Batan Güneşle  benden gittiğini
‎Sįmdi Gözlerin kadar karanlık
‎Payıma düşen yalnızlığım...
‎
‎                     31 Ekim 2025
‎                 Şükrullah YAVUZER
‎