Akşam-1 Şiiri - Adem Bozdağ

Bir Sonbahar akşamı, oda loş
Gündzün son güneşiyle beraber
İncecik bir şırıltı duyuluyor.
Gözlerim gezinmeye başlıyor,
Odanın büyüsü içinde

Duvarda sararmaya yüz tutmuş
Birkaç siyah-beyaz fotograf
Yağı tükenmiş bir kandilin
Titreyen isli alevi
Odayı dalgalı ışıklarla doldurmuş
Ay ışığıyla şekillenen koyu gölgeler
Bana sesleniyor, gecenin ürpertisini
Pencereme yansıtıyor...

Yine o hüzünlü şarkı
Yüzünde azda olsa bir tebessüm
Ciseleyen yağmurun ninnisiyle
Gözlerimi kapatmış, penceremin önünden
hafif hafif esen rüzgarın nefesini çekiyorum

Çocukluğumdan kalan bazı anılar canlanıyor
hayalimde
Aklımda eski alemlerin özlemi...
Akşam...