Aklında Vatan Yüreğinde Özlem

Aklında Vatan Yüreğinde Özlem

Yalnızlık, bir çay bardağında bekleyen son yudum,
Uzaklar, haritada küçülen ama kalpte büyüyen.
Yeşeren umutlar, çatlamış toprakta inadına filiz,
Yaşlanan hayaller, duvarda sararan fotoğraflar gibi.

Bedenin burda,
Bir sokakta, bir odada, bir gülüşte belki.
Ya aklın?
Aklın hâlâ öz vatanında,
Bir çocukluk sesinde,
Bir annenin telaşlı duasında,
Bir bayram sabahında saklı.

Geceleri yıldızlara bakarken,
Bir tanesi hep daha parlak gelir sana.
Bilirsin, o senin oradaki gözün,
Seninle konuşan, seni unutmayan.

Ve belki bir gün,
Uzaklar yakın olur,
Yalnızlık susar,
Hayaller gençleşir,
Ve sen...
İkiye bölünür, hem burada, hem orada olursun!