geceleri sığınağına dönerdi yorgun sevgilim
terlemiş elleri toprağa değince
acı bir küfür savururdu - kim bilir -
sanki suların tersine aktığı bir dünyadaydı
ve o -her gece- kaçardı sığınağına
korkuları, yoksunlukları, ümitsizliğinden bunalmıştı
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta