Aklımın Kıyısında Sen Şiiri - Mehmet Bildir

Aklımın Kıyısında Sen

Ben senden geçtim belki,
ama aklım bir kez bile vazgeçmedi senden.
Her gidişim, yarım kalmış bir dönüş oldu.
Yönümü bil diye baktım.
Her adımımı, seni bulsun diye attım.

Sakladım seni,
en derin defterimin en kuytu sayfasına.
Senden duyduğum her kelimeyi
geceyi uyandıran bir fısıltı gibi sakladım.
Kimse bilmesin, dokunmasın diye
kalbimin loş rafına kaldırdım seni.

Gidişlerim vardı, adı yoktu.
Dönüşlerim vardı, sığınacak limanı sendin.
Her rüzgârda sesini aradı kulağım.
Her yağmurda kokunu topladı ellerim.
Senin olmadığın her şehir
yolunu kaybetmiş bir çocuk gibi üşürdü.

Sana bakmak,
gökyüzünü yeniden icat etmekti benim için.
Gözlerin unutulmuş dillerin duasıydı.
Her bakışında
kalbimin eski harfleri yeniden canlanırdı.
Sen, kelimelerin bittiği yerde başlayan
uzun bir sessizliktin.

Bir gün dedim,
belki bir gün tüm hikâyelerimiz tamam olur.
Belki bir gün gidişlerin susar.
Belki bir gün dönüşlerin gülümser.
Ama biliyorum, bazı yaralar iyileşmez.
Bazı aşklar yalnızca derinleşir.

Ve ben derinleşen yerinde durdum aşkın.
Ne geçtim ne de vardım sana.
Sadece bekledim,
kıyısında durduğum bir deniz gibi.
Her dalgası sana çarpan,
her çekilişinde içimi eksilten bir deniz.

Sen bende hep yarım kalacaksın.
Yarım kalmak bazen en tam hâlidir sevdanın.
Çünkü ben senden geçsem de
aklım senden hiç geçmedi.
Sen bende tamamlanmamış bir şiir olarak kalacaksın.

Ben seni
çocukluğumun avlularında sakladım önce.
Kırık bir salıncağın gölgesinde,
yerde düşmüş bir çakıl taşında.
Adını gizlice toprağa çizdim.
Yağmur silsin diye değil,
toprak saklasın diye.

Gecelerim
adımlarına alışmış sessizliklerle doldu.
Gözlerim karanlıkla yarıştı seni beklerken.
Bir kapı aralığıydı umudum,
hiç açılmayan
ama hiç kapanmayan.

Sen yokken aynalar bile yüzüme bakmadı.
Çünkü onlar bile gördü
içimdeki eksiliği.
Ve anladım ki
insan bazen varlığıyla değil
yokluğuyla daha çok yer eder kalpte.

Bu hikâyenin bir sonu olmayacak.
Çünkü seninle başlayan her cümle
ya yarım kalacak
ya sonsuzluğa uzayacak.
Ve belki de
benim en büyük suçum
sana hep eksik kalmam olacak.

Seninle geçen hiçbir an boşa değildi.
Senin adını sakladığım her yer
benim en güzel sırlarımdı.
Bu sırrı son nefesime kadar saklayacağım.

Ve eğer bir gün biri sorarsa bana
"Sevdan nerede bitti?" diye
hiç düşünmeden söyleyeceğim:
Hiçbir yerde bitmedi.
Çünkü sevdam, senden gitmedi.
Çünkü ben senden vazgeçsem bile
aklım senden vazgeçmedi.

Mehmet bildir