Düşünüyorum bazen, söylediklerin aklıma geliyor. Birisini ne kadar çok seversen Allah’u Teala’nın gücüne gider demelerin aklıma geliyor. Ama inan ki durduramıyorum kendimi. Taparcasına seviyorum seni. Ölümümün fermanını mı imzalıyorum, bilmiyorum. Neden bu kadar? Körü körüne aşk bu mu? Delilerce istemek, hayalini kurmak bir o kadar da gözlerin de bir ömür kalabilmek. Ne bunun sonucu? Sen mi olacaksın yoksa imtihanım? Hayır. Olma. Asla. Nasıl nefes alabilirim ki ben? Bir çare bulmam lazım bu doymazlığıma...
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta