Akıl Hastanesi’nin Beşinci Katı

Akıl Hastanesi’nin Beşinci Katı

Akıl hastanesinin
5 ci katında,
yıllarca yatan birini gördüm.
Divâne mi?
Deli mi?
Veli mi?
Hiç belli değil.

Ben sordum ona:
“Zaman nedir?”
O döndü bana.
Gözleri uzaklarda ışık:
“Zaman mı?” dedi,
“Ah, zaman!”

Zaman, ölümü hak etmek için
Allah’ın verdiği süredir işte.
Her nefes bir hesap,
Her an bir sınav.
Sabırla geçenler,
Hikmetle yürüyenler,
Ve gaflet içinde oyalananlar…

Zaman akıp gider.
Durmaz kimse,
Tutamaz…
Sonra güldü.
Gözlerinden yaş süzüldü.
“Ey insan,” dedi,
“Sandığın gibi boş değil dünya.
Boş olan, insanın aklı,
İnsanın gönlü,
İnsanın vicdanı.”

Adaletin peşinden yürüyen,
Hakk’a sığınan,
Doğruyla direnen,
Gerçekle yaşayan,
Onlarla yaşıyoruz.

Sustu birden.
Başını göğe kaldırdı,
Kendi kendine konuşur gibi:
“Nice sultan gördüm tahttan düşen,
Nice zengin gördüm malı çürüyen,

Nice zalim gördüm toprağa giren…
Ama dikkatinin nefesini,
kimse kesemedi.”

Sonra bir dua mırıldandı.
Çatlak sesle, ama içi dolu,
Gönülden kopan:
“Rabbim, vakti geldiğinde,
bizi boş yaşayanlardan eyleme.

Hakk’ı görenlerden,
Hakk’la yürüyenlerden eyle.”

Ve sustu.
Bir köşeye çekildi.
Delilik mi, velilik mi?
Kim bilir…

Ama ben bilirim ki,
beşinci katta o gün
konuşan bir meczup değildi.

Dünya düzenine tokat atan,
Hakikati haykıran,
Ve gerçekle yaşayan,
Hakkıyla var olan…

O gün gözlerinde bir ışık vardı.
Sessizliğin içinde bile söylenemeyenleri işiten bir kulak,
Görülmeyeni gören bir bakış ve doğruluğun peşinden giden yürek…

İşte o gerçek:
Akıl Hastanesi’nin Beşinci Katı.

✍️🏻 Nûrferah Züleyha AKTAŞ

Tarih: 17.08.2025
Pazar Günü
Saat: 14:49