Akıl Şiiri - Hakan Karaduman

Olduğun gibi olduğuma, Olduğum gibi olduğuna…

...

En namussuz tercihimize

En akla yatırılan ve korunana

Saklandığımız karanlık mağaraya

Gölgenin siyah kurdelesine

Gecelerimizin sakin uykusuna

Mantığımızın işbirlikçi ajanına

Ayağımıza ayakkabı, pantolonu belimize,

Korkularımızın biricik yöneticisine

Kalabalığımızın kabullenen yalnızlığına

Adımlarımıza yön verene

Hepimizden önce, çok önceye

Tüm güçlülere,

Zayıfların kalabalığına,

Uzak tutulana, tutturulana, uydurulana,

işine gelene,

Gelirdi,

Akıl…

Zavallıya hayat, benzerlerinden

Akıllıya başkaldırıdan

Düşünceyi yontan çekiçten

Yaşamın ciğeri boşalmış sıradanlığından

Namussuzluğundan,

Hepsinin dışından, tüm akıl sonrasından

Yani

Olduğum gibi olduğundan

Olduğun gibi olduğuma

durup baktım sana…

Ne akıl, ne namus, ne ahlak ne de hayat

olduğundan olduğuma

Aklımızın kölesinden çözüldü zincirler,

devrimler devirdi hayatı, yeniden örüldü zincirler.

Devrim eylemle yürürse barış,

Devrim öndeyse kan,

Eylemse önde yürüyeni vahşet,

devirirdi hayatı devrimse şayet.

Akıl, namus, ahlak ve hayat,

hepsi hayat,

hepsi akıl

ve

dışından baktım sana...

olduğumdan olduğuna, saflığına.