Ahuzâr Şiiri - Büşra Öner Şairehanım

Uhdesi yeninde kalmış heveslerim bin bir
Ahuzara gebe..
Sızısını duymamak adına çırpınır durur…
Gündüzüm geceyi görmek için
bin bir bahane bulur!
Bastırdığım umutlar
kursağımda bitiyor…
Ben yarım kalan bir ömrün terkisinde,
Can veriyorum
akrebin gölgesinde!
Sessiz
Ve sâdasız,
duyurmadan kimseye…
rikkatle bezenmiş bir dinginlikle
bahçemdeki güvercinleri salıyorum
Ufkun müferrih maviliğine…

Kendimden özgürleşiyorum…
Kendime rağmen üstelik!

Hülyasına ait olmadığım şarkıları
rüzgarın koynuna bırakıyorum!
nihayetinde ben de gidiyorum!

Fora çekip yelkeni denize meftun gönlümü!
Gidiyorum!
onulmaz tüm yarım kalmışlıklarımı
Tam etmek derdiyle terk ediyorum…

Bu kavga benim!
Varlığı ömrümün vebası her ne var ise
öpüp kirpiklerinden
Uğurluyorum…

Ve kabul ediyorum
Serencamını hayatımın…

Heyulası canımı yakan dikenin
Gülün rayihası olduğunu anlıyorum…

Acıyı acıya çalarak
Yeniden başlıyorum!
...
Sahi buna mecbur kılan neydi bizleri?
Neden daha fazlası olmalıydık?
Kim için?
Nedendir muhteris kalplere
Hudut bilmez abidliğimiz?

Mabedi göğsümüzde atan hüküm kimindir!
Tasını dolduramadığımız yırtık sofra kimindir?

Bu aş benim aşımdır!
Bu tere benim!
Kandili ayazı kıran bu dava benim!
Karanfili reyhan ile yakıp yakıp da
Erittiğim düş benim!
Damıttığım söz benim!

Bu aş benim aşımdır!
Bu yara benim!
Çerağı gönlümü ısıtan hale benim!
Işığını gözlerime fer diye çekip
Nazarımla ıslattığım bu sevda benim!

Ruhumda bulup bulup yitirdim kuy-i yâri…
Perde perde dökülen
Bu demgüzâr benim!
Korku ve ümidi bağlayıp saçlarıma
Diyar diyar dolaştığım bu rûzîgâr benim…

Ne gelir ise senden!
Gök senin,
vadi senin!

Göğsümde atan hüküm
Eğildiğim baş senin!

Yer ile gök içinde inleyen ahuzâr benim..
Yer ile gök içinde inleyen ahuzâr benim..

Kuy i yar :sevgili gönlün sultanı
Dem güzar: gözyaşı
Ruzigar: ömür.
rikkat: incelik