Aralandı an ve zaman arasındaki lacivert perde,
Maziye girdim tavandaki beyaz kapıdan
...
Sanki,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Ben şu "son çeyrek yüzyılı" hiç saymayacağım
Zamandan!
Ne salıncak gördü çocuklar çünkü
Ne güldü ağız dolusu
Saklambaç oynadılar boyuna
Ölümle kol kola!
Adının önünde rütbeler sıralanan
Ey zulmedenler
Asker "eskileri"
Siz "bez bebeklerden" mi korktunuz
Silah mı sandınız
"Kurdeleleri"
Hastalardan "asker"
Açlardan ordu mu kurdular da uçaklarla
Füzelerle
Bombalarla saldırıyorsunuz!
Siz ne kadar "alçaktınız!" Hatta "çukur,"
Bir türlü yeryüzüne çıkamadınız!
Sizi var ya
Tükürüğü ile boğacak tarih!
Biz de o çocukları korumaya
Ninniler söylemeye devam edeceğiz... Karşılaşır mıyız emin değilim
Siz belki Mars'a
Biz dünyada, hala...
İçimden böyle geldi Naz Hanım
Bağışlayın
Tebrik ile...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta