Kaptırdım bir rüzgâra ben ‘de kendimi
Gönlümün neşesi yok, sorma halimi
Ömrümün hazanında, rüzgâr esmekte
Gönlümün neşesi yok, sorma halimi.
Heykel yaptılar beni.
Demir bağlarla bağladılar elimi kolumu
Bölük pörçük ettiler yüreğimi.
Zavallı biri oldum, unutur oldum yolumu
Heykel yaptılar beni.
Sorma halimi, nasılsın diyerek
Belim bükük , boynum eğri gezerken.
Görüyorsun işte sen , elimde değnek
Halim yok, ona bile yüklenirken.
sorma yaşımı
sorma yaşımı
ben de pek bilmiyorum
öyle yaşlıyım ki nereye otursam canım geçiyor
olduğum yerde uyuyup kalıyorum.
Ah dostum, yıllardır çektiğim çile
Başıma dert oldu, gitmiyor benden
Baksana halim yok, gülmeye bile
Ne deşersin küllenmiş bir yangının külünü
Görmez’ misin, şu benim acı çeken gönlümü
Bir vefasız yüzünden, küsmüş iken hayata
Kim avutsun şu benim, söz dinlemez gönlümü.
Aşk uğruna geçmişte alev, alev yanmaktan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!