Ey kaderim diye sızlanan insan!
Kendin yaptın kendin ettin sonuçlarına katlan.
İnsan,
kendi neden olduğu şeyden ötürü hiç yakınmamalı.
Mutluluğu güzelliği sevgiyi aramalı bulmalı.
Deme her şey Allah’ tan,
Yağmuru dinliyorum tek başıma,
İçimde sıkıntım, kalbim çarparken,
Sen geldin şu anda, yine aklıma,
Gökyüzü şimşekten aydınlanırken;
Yağmurun sesini yalnız dinlerken,
Adın batsın senin.
Beni taştan, taşa çarptın sen,
Yalan dünya.
Senin yüzünden,
Hiç geçmeyen yaram var, hem de çok derin.
Gelme üstüme, gelme yalan dünya;
Kalmadı şu bende bir gram neşe
Yılların yükünden, yorgunum dostlar,
Bal yersem yağ yersem, dokunur dişe,
Sormayın halimi, yorgunum dostlar.
Kaderim kötüymüş, çektirdi bana,
Toroslardır yörüğün, asıl yurdu
Geç aylara kadar, inmez yayladan,
Onlardır o dağların, kuşu kurdu,
İnmezdir dağların, karı yağmadan.
Bahar gelir, çıkar gider dağlara,
Yüreğimin acısıdır akan
Yıllardır içime
Çaresizliğime boyun eğdim yaşıyorum
Üzüle, üzüle.
Neden bilmem çektiğim bu çile.
Elma çaldım bahçeden el görmeden,
Çarçabuk kaçtım hemen, el görmeden,
Bir de baktım, bahçıvan görmüş koşar,
Korkudan nal topladım, yollarda ben.
Yüzüne bir baksam yüreğim sızlar,
Bin bir dert okurum, onun yüzünden,
Yüzler var her bakan, korkar’ da ağlar,
Geçilmez yüzleri, derin çizgiden
Kim bilir ne çekti, oldu çizgiler,
Şu geçen ömründen, bunca zamanda,
Ne kaldı geçmişten, var mı bildiğin,
Yolluk’ mu mal mülk mü ne var yanında?
Hem yeldir hem seldir, ömür dediğin..
Ne koydun heybene, dersem ben sana,
Neyleyim ben artık, baharı yazı,
İçimde hep hüzün, olduktan sonra,
Kalmadı ağzımın, en ufak tadı,
Yaşamak yük oldu, bendeki cana.
Etrafa bakarım, gülen gülene,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!