Ahmet Yozgat Şiirleri - Şair Ahmet Yozgat

1/:
Terkettim sevdamı bir göç öncesi ağalar…
Usul, ağır ve aksak...
***
Önümde zeheb belikli küheylan katarları
Arkamda gri dumanları minyatür hanedanımın

1/:
Aynalar…
Açık olun bana karşı.
Sathınıza yayılan buhur düşmanım
Ama uzanmalı asam hayalimdeki gün sarısına
Çıkıp bir kısrak terkinde

Beynimdir Hıçkıran Ben Değilim ki
1/:
Gündüzü büzülüyor o ilk gecemin
Al sayfalar duruluyor üstüme
Rüyam çalıyor uykularımı
Ruhum hıçkırıyor ağlıyor dudaklarım

Daha kuşanmamıştı sabah zırhını arsız yıldızlar
Bileylenmemişti gecenin dişleri daha
Gönlüne dolu yağdı buluğa erdi beynim
***
Elleri yurt torağı gibi çorak ve nasırlı
Mintanı yakasız sakalı dört mevsim adam

Şiire beş vardı henüz,
Kalbim ince ve tatlı tatlı, kaşınmadaydı…
Daha kuşanmamıştı sabah zırhını,
Çıkmamıştı Kuşluk Dağın başına arsız yıldızlar,
Bileğlenmemişti saldırgan gecenin abanozdan dişleri daha,
Arzuladı özünü ve arşa durdu kara kuru ellerim,

1/:
Biliyorum...
En beklemediğim bir anda,
En çok beklenen anım geliyor...
Tükeniyor biriktirdiğim kırmızı bilyelerim.
Bilirim...

1/:
Bulutlar sana güler,
Ey son satırı kurumuş gözpınarlarım...
***
Buharlar,
Buhurdanlar,

1/:
Çaresiz teslim olduk kahreden değirmene
Ellerimiz geceden devşirdi akıbeti
Bihaber figüranlar piyesleri bölüştü
Hileli temsillerde acı rol bize düştü.
Göğsümüzde ak menevşe üşüdü

1/:
Uzatıp saçlarını zamanın aralığından
Çığlık atan aslanlar perde çekmiş gönlüme
Topraklarda tepinmiş dört mevsim çocukluğum
Belenmiş karanlığa rüyalara göçmüşüm
Gönlü güllü meleğimin uykusunu bölmüşüm

a/:
Vurulan sensen, düşen sen
Eğer yardım istemişsen –veya istememişsen–
Kızıl kanda da olsa ellerim...
Koşar gelirim
Çünkü ben öğretmenim!