Rüzgar yalarken ıssızlığımı,
Dallar uzanmış, sahipsiz yerde.
Dağlar aştım, sürgün umut.
Mavi patikalar, yokuş.
Esen hayatım, sessiz kasırga.
kalemim küstü nicedir
oynamıyor parmaklarım
kağıt düz beyaz, gecelerim zifiri…
kararlıyım, umut çalamam…
şiir mi? yazmayacağım
yazmamalıyım!
Sen gerçek aşkı ne bilirsin?
“Ben, aşkın kitabını yazdım” Diyorsun.
Sözüm ona, kaç aşk eskitmişsin.
Hiçte değil, kusura bakma,
Yaşadıkların ya aşk değil,
Ya da bana aşık değilsin.
Sokaklara vurdum kendimi yine.
Kar yağıyor, lapa lapa.
Buz gibi hava, fakat, tertemiz.
Tek hayvan yok, ortada.
Sessiz sokaklar, sükunet hakim.
İçim ürperiyor biraz,
Anlatabilseydim,
Sana çok şeyler söylemek isterdim.
Zeytin gözlüm,
İnci tanem,
Melek yüzlüm,
Hoş kokulum,
Hatırlıyor musun?
Bir zamanlar kenetliydi ellerimiz,
Ayrılmasın diye, zincirlemiştik.
Deniz hafif dalgalıydı,
Meltem esiyordu,
Martılar süzülüyordu üstümüzde
Farkındayım;
Sonbahar geldi.
Geçti anlayamadan ilkbahar.
Baharı yaşayamadan.
Rüzgarlar bana sert esti.
Ben simitçi Abdullah,
Sabah beş dedimi ayaktayım.
Gün doğmaması gerekir üstüme.
Yüzümü yıkadım az önce,
Fakat gözüm yine açılmıyor.
Ne çare mecburum kalkmaya.
Sana söz veriyorum,
Artık seni unutacağım.
Gönül defterimden sildiğim gibi,
Aklımda da sileceğim.
Hayallerim mi?
Mesafeler değildir uzak olan,
Bazen yanındaki daha uzaktır,
Uzaktakilerden.
İşte bak,
Bana o kadar yakınsın ki;
Elimi uzatsam dokunurum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!