Ahmet Tınmaz Şiirleri - Şair Ahmet Tınmaz

Yalan dünya kıraç eder,
Tafran kime insan oğlu..
Seni O'na muhtaç eder,
Tafran kime insan oğlu..

Sağ duyunla güçlü oldun,

Bilinçli ol yaşam da,
Sapı silik toy derler.
Ayarlı ol kuşam da,
Aslı yüce soy derler.

Sağ duyunla kin ekme,

Dinimiz icabı hocamız oldun,
Menzile ermedin Hoca Efendi.
Kırgınlık halinle nemize doldun,
Muradı vermedin hoca Efendi.

Hatıra anımız anarsın bizi,

Az verip şaşırma Allah' ım,
Çok verip taşırma Allah' ım.
Dert verip düşürme Allah' ım,
Kanışım boş değil kandım ben,
Darlığım rüyadır Aydım ben...

Bir yanda mutluluk bir yanda hüzün,
Hışımla sevgiyi dürdüğün oldu…
Gençliğin ilkbahar yarının güzün,
Bir ömür dört mevsim gördüğün oldu….

Yaşamın tadını tadarken güldün,

Oku dersin kitabı yok,
Biz biliriz çok biliriz.
Yalan dolan hitabı çok,
Biz biliriz çok biliriz.
Üstünlüğü kök biliriz….

Üçbin beşyüz adım gurbet burası,
Çağrılma olmuyor bizim burada..
Taa içe işledi gurbet yarası,
Darılma olmuyor bizim burada...

Öncesi sarıldık kucak kucağa,

Biz köylüyüz kardaş,
Acaip bakma bize öyle.
İçimiz cız eder nedense,
Giyim kuşam hor değil,
Köylücü bir halimiz var,
Hor görüğü sezer,

Bu yaşam bir rüya son bulur bir gün,
Dünya hevesinde bazımız bizim.
Herşey bitip yiter haşrolur birgün,
Olana inanmaz azımız bizim...

Kainat kitabın yazdığı gibi,

Kara günün ışığı kara,
İster inan ister inanma.
Dünyam zorda içimde yara,
İster inan ister inanma.

Umit vardı gelecek diye,