Ahmet Tığlı Şiirleri - Şair Ahmet Tığlı

Sen yoksan yıldızlarım söner bir bir
Üşür gökler
Mavi şarap dökülür üstümden
Ters çevrilir kadeh
Kozmik bir uğultu sarar bedenimi
Dokunulduğu yerden

Gülüşlerinin ve ağlayışlarının
Gökyüzündeki kozmik seslerini
Duyuyorum hep,
Güvercin uykusu gözlerinde
Sızıp kalmışım
Yüreğim fazla mesaide...

Baharı gözlerin kışkırtıyor
Çimen çimen halı dokuyan
Sevdayı ören
Yeşili kamçılayan gözlerin.
Taç yapraklarında gül tomurcuğu
Kozasını yırtan ipek böceği

Senegal 'de bir ada Dakar 'a bakar
Kölelik biriktir Gorée
Afrika 'nın renklerine zulüm sinmiş
Çiçekler gülücüklerini yitirmiş
Zincirli özgürlük taşınır plantasyonlara
Kırbaçlı uygarlığın hizmetine.

Sensizliğin akşam üstleri hüznü çöküyor
Yalnızlığa duruyor yıldızlar
Kuşlar kadim dostlar gibi tenime
Sessizce dokunuyorlar
Kanatları ayrılık rüzgârı taşıyor
Sensizliği konuşuyorlar.

Yağmur renkli gözlerin var senin
Sağnak sağnak içimi serinleten
Gözlerine her bakışımda
Yakamoz kıpırtılarını görürüm
Karanlıkları yırtan aydınlığında
Gülmeyi unutanlar;

Yapraklar ağaçlarda ağlar mı sevgili
Bir rüzgar yaşartır mı gözlerini
Bulutları sağıyorum gözlerimle
Bir ben uçuyorum bir sen
Özlem öksüz çocuk gibi dururken
Kirpiklerimden dökülüyorum

Yelkenleri rüzgâr kanatlı
Bir gemi çırpınıyor ummanında
Forsalar umutlarını taşıyor
Sevda sahillerine,
Soyluluğu gönül ihtişamında gizli
Bir yürek direnir soysuz fırtınalara

Bugece üstüne oturmuş göğsümün
Kararmış bulutlar
Fısıltısı tırmalıyor yüreğimin kulaklarını
Sağır eden acıların feryadı
Nerede nasıl yürür karanlık gölgeler
Üstüne doğmadan güneş

İçimdeki tüm putları kırdım
Bir sen kaldın kırmaya kıyamadığım
Tanrısal bir emanet gibi sakladım
Gönlümde silinmeyen bir yazgıydın
Düşlerimden düşmeyen
Eğilmeyen başım vardı yıldızlara değerdi