Düşüncelere dalsam ağlayacağım mısralarımda
Yarını planlasam umutlanacağım durduk yere
Hayallere kapılsam bir papatya gibi
Boynum hep bükük kalacak
İnsanların hayatlarına dokunmak
Benim için papatyanın yapraklarını koparmak artık
İnsan bazen aşamaz dağ gibi engelleri
Yalnızlığın çevresinde mumla arar çareyi
Hüzün ve umutsuzluk da vardır yanında
Kimsenin derdi yokmuş gibi
Günler de aylar da geçse
Yağmur yağarken bir ilkbahar günü
Yaşlar gözlerinden süzülüyor sandım
Şimşek çakarken bulutlar arasında
Ayrılık hüzün var sandım
İnsanlar yağmurdan kaçışırken
Ben sadece yağmurun sesini dinlerken
Geminin içinde dalgalandım durdum
Yeri geldi ben de aşık oldum
Herkes gibi bitmez sandım
Masmavi dünyanın içinde
Tek mutlu benim sandım
Yollar sanki seni bana yaklaştırıyor
Kokun yavaşça tenime siner gibi
Sokaklar her adımında her zamankinden daha da sessiz kalıyor bazen
Kaldırımlar sanki sen geçince aydınlanıyor
İki dağın arasında kalan güneş gibi
Artık yazdığım şiirlerde bir anlam ifade etmiyor
Okumuş gibi yapıp aslında okumuyorum bile
Cümleye nasıl başlarsam başlayayım sonu hep aynı bitiyor
Sadece düşler dünyasından uyanınca anlıyorum
Her şeyin farklı olduğunu
Senle ben benle sen gibi
Sonbaharda düşer yapraklar
İner yavaş yavaş
Kız kulesine çarpar dalgalar
İstanbul’da hüzün var
Hava hiç olmadığı kadar soğuk
Yıldızlar bir yanımda
Sen bir yanımda
Sahil hafif rüzgârlı bu akşam
Taşlar nem tutmuş
Deniz her zamanki gibi soğuk
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!