CAHİL
ne düşündüğü belli,
nede söylediği anlşılır.
dünyayı kendinden ibaret zanneder,
oysa zavallıdır.
yoktur kendinden haberi.
Ey akılsız gönlüm
Sevdayamı düştün yine
Yüreğinin derinliklerine
Karşı koymamı diyorsun
Ey akılsız gönlüm yetmedimi
Ben bir çağlayan olabilsem,
Gözlerinden süzülebilsem.
Yağmurdan sonra,
Gönlüme, doğan güneş olabilsen
Bu bahtsız beni, aşka doyurabilsen.
Neden olmuyor neden?
Ben âşık değil miyim yoksa?
boşa mı akıttım gözyaşlarımı?
Yalan mıydı yüreklerimin yanması?
Kalbimin çarpması boşa mıydı?
Hani bende aşık olmuştum!
Haykırsam dağlara duyar mı beni?
Söyleş sek kuşlar gibi dinler mi beni?
Bir anlatabilsem dertlerimi
Atsam bütün sıkıntılarımı
Uçsam bulutlara kuşlar gibi
Belki anlarsınız beni dağlar.
Sen nasıl mutlu olacaktın,
Nasıl gülecekti gözlerin,
Taze kalacaktın gül dalında.
seni mutlu görüp seyredecektim,
Sen mutlu, ben hüzünlü mutlu olacaktım
Mimar Sinan değilsin ki eserlerinle anılsan
Robin hood değilsin ki yaptıklarınla anılsan
Mezarına ziyaretçi mi beklersin
Sağlığında kapını açan mı oldu ki
Mezarına ziyaretçi beklersin sefil
Bir yırtabilsem
Ah bir kurtulabilsem
Ama maço olmadan
Sonradan görme olmadan
Ruhum satılmış olmadan
Geldiğim yeri unutmadan
Yıldızlar yalnız yaşar
Ay ve güneş de yalnız yaşar
Ben yalnız yaşamışım çok mu?
Gönlüme sis çökmüş
Gözlerimde yağmur bulutları
Mutluğu tanımamışım
Sakın inanmayın siz, yapmadım etmedim
Ayaklarına yatan erkeklere.
Bütün erkekler, ömründe bir kez olsun,
Çapkınlık yapmışlardır.
Hatta sofiler bile!
Bana mı sordunuz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!