Susmuşum!
Parmaklarının davetkar teklifi karşısında,
Gözlerine ram olmuşum.
Gözlerimdeki pınarları kurutmuş,
Bir bakışınla yüreğimdeki fiğanları,
Susturmuşum.
BİR İSTANBUL HÜLYASI
Yedi tepe üstünde bir mekân, meçhul bir zaman,
Arama Kaf dağında İstanbul karşında duran.
Güneş kaybolurken ufukta kan kızıllığıyla,
Boğaza en güzel aşk nameleri okuyordu o an.
Bu gece dolaştığımız sokakları adımladım
Yüreğime hatıraların oklarını sapladım
Efkârlandım sigara diye parmaklarımı yaktım
Bir seni yakamadım beni, beni yaktığın gibi
HİCRAN
Ayrılık rüzgarları esiyordu havada,
İlkbahar kokulu gecede,
Aşkımızın son anını yaşıyorduk seninle.
Ellerimiz kenetlenmişti birbirine ve
Gözlerimiz haykırıyordu “beni bırakma diye”!
SENLE BAŞLADI HERŞEY
Her şey bir bakışla başlamıştı;
Ben senin gözlerine bağlanmıştım,
Sense farkında bile değildin ki.
Ben senin ellerine vurulmuştum,
Sen ellerimi görmüyordun bile.
Satmak istedim bu derdi alıcı bulamadım
Aşkı yüreğimden atmak istedim yar bulamadım
Senden kaçmak istedim sensiz yer bulamadım
Adını kazıyıp silmek istedim sensiz bir an bulamadım
Benzerini aradım alemde bir sen bulamadım
DALGALAR SENİ FISILDAR
Dalgalar vuruyor sahile yine sensiz,
Suya karışıyor ayak izlerim bir bir.
Ne kadar zaman olmuş böyle sensiz!
Ben hala aynı yerdeyim ruhsuz nedensiz.
Kağıttan gemiler gibi hayallerimiz vardı,
Hazan mevsiminde, hüzün yüklü bulutlar,
Koparılmış çiçekler, solmuş güller, kaldı bize.
Sevda yanığı gönüllerde küllenmiş yarınlar,
Ayrılık, hicran, acziyet, tarifsiz acılar kaldı bize.
Karanlığa gizlenen gözler, söylenmemiş sözler,
ARAMADIM SANMA
Bu akşam şehrin kaldırımlarında,
Seni aradım her adımda her yanımda.
Ne kendimi bulabildim ne seni,
Ya çek git artık ya da sen bul beni.
Aşkta kabiliyetsiz olabilir insan,
Zira herkes aynı sevse aşk olmaz.
Ne hazindir ki aşkta karaktersiz olmak,
Bir caniliktir,
Sadece kursunlar öldürmez insanı...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!