Zor iştir şairi anlamak
Çünkü Şair hep dertten bahseder
Kimse anlamıyormuş gibi onu
Kalabalıkta bile yalnız hisseder
Zor iştir şairi anlamak
Ayrılık kuşları konmuşsa penceremize
Rüzgar eskisinden de serin esiyorsa artık
Ve hiç rastlayamıyorsak etrafta izlerimize
Sanırım ayrılmışız
Özlem hiç çalmamış olmalı kapımızı
Hiç yalnız da değildim aslında
Yerim vardı şehrin en kalabalık masasında
Süslü kadınlar vardı masanın en başında
Fakat sen yoktun
Komik şakalar döndü muhabbetin ortasında
Söyle, neye benzeteyim ben seni
Yıldızlara mı benzeteyim gözlerini
Yoksa altına mı saçlarının sarısını
Keskin bir bıçak gibi gülüşün
Canice katlediyor insanı
Yaşamın iki yüzü var
Sevmek kadar güzel
Sevilerek karşılığında
Ölmek kadar korkunç
Daha on dört yaşlarında
Sana inat tüm yıldızlar bir anda parlasa
Hiçbiri gözlerinin ışığına denk olmaz
Sen gülerken bütün güzel kadınlar ağlasa
İnan bana hiçbiri umrumda olmaz
Yine de masumsun gözümde.
Nasıl ki bu yürekten suçlanacaksın?
Ben seni sevmeye devam ettikçe,
Korkma, hep masum kalacaksın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!