Ahmet Durgut Şiirleri - Şair Ahmet Durgut

Mikroplar...
Meşk dünyasını kararttı,
Mecnun Leylâsına varamaz oldu.

Apışarası zevkine bir şov karar
Resmi Nikâhsız atmayın tohumları..;
Ne bir pezevengin "sen" malı olsunlar
Nede bir orospunun "o" çocukları.!

Ruh ve nefesten bir Can'ız
Et ve kemikten İnsanız.

Hepimiz
O aynı merkez'den
Bakıyoruz...
"Ben tarafından.; Dirim.

GÜÇ verince Değişim'e karar,
Zamanın ağzında...
Yılların dilinde.........
Her dünya Kıyamet'i tadar.

Her Yürek Bir Arazi.

Sevmekleri
Kelâmınla

Herkesin bir "BEN" yolu var;
Yaradan'dan ruh ayrılır.....
.........Yaradan'a ruh döner.

Mucizesi olanlar
Ceplerinden çıkarsınlar
Ellerini...

Zamanın Arazisinde...
Etten-kemikten Varlıklar.

Ya gövdenizle ad’lanıp dönem sizsiniz...
Yada bölgenizde vah’lanıp dönemsizsiniz.

Kâlp yerinde bir can taşıyıp