Yok artık güneşin parlayan kızıllığı. Günün yüz kızartan şeffaflığı. Günahlar geceden sabaha indiler. Ay ve gece daha bir berrak artık...
Açlık ve sefaletin diğer adıydı kölelik. Ya köle kalacaktı insanlık. Ya da aç...ya zihniyet değişecekti ya da herkes bi ilaç...
Ve sonraları hep güneşe dönerdi yüzüm. Ay'ın gelişi hiç beklenmezdi o zamanlardan. Karanlıklar çok uzakta artık güneşin gölgesi kadar...
Vicdan yoksa eğer yürekte. Kar etmez söylemler gönüllerde. Muhasebe bilmiyorsa insan. Zulme ortaktır her halde...
Fırtınaya tutulmuş gemi misali olsa da ömrün, ısıtır demirlediği her limanı.
Nice karanlıklar Yaşar’da
Doldurur yine güneşimi
Islanmak güzeldir senin yağmurlarında
Krizantemler süsler damlalarının düştüğü yeri
Layık olursa gerçeklerin umutlarına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!