Ahmak Gönül Şiiri - Kemal Karapıçak 2

AHMAK GÖNÜL
Bugün bir dala konar,
Yarın başka bir dala.
Her gördüğüne kanar,
Ahmak gönül,budala.

Konduğu her bir dalda,
Bandığı türlü balda,
Şifa arar; ne fayda,
Ahmak gönül, budala.

Hayale kürek sallar,
Derin deryaya dalar,
Tomurcuk iken solar,
Ahmak gönül,budala.

Her yanını dert sarar
Tırmandığı düz duvar.
Yinede umut arar,
Ahmak gönül, budala.

Dökülür yaş yanaktan,
Süzülür aşk ırmaktan,
Baka kalır uzaktan,
Ahmak gönül, budala.

Ne dersen de,dinlemez,
Adını sorsan bilemez,
Aklı rehber eylemez,
Ahmak gönül, budala.

Eser,coşar yel gibi
Soluverir gül gibi
Yanmıştır bülbül gibi
Ahmak gönül, budala.

Gider burnu ucuna,
Dünya sığmaz avcuna,
Taş çıkartır mecnuna,
Ahmak gönül,budala.

Akıl etmez Mevla'yı
Çölde arar Leylayı,
Ekmek sanır tuğlayı !
Ahmak gönül,budala.

Kemal Karapıçak - ÇORUM