Ahlak Şiiri - Emine Özçelik

Öğreniyor insan.
Hangi yaşta olsa hayatı öğreniyor.
Neler yaşayacağını bilemiyor.
Önüne geldiği gibi yaşıyor bazen.
Bir plan kurmuş islâm,
O plan dairesinde yaşanınca olmaması gereken durumlara maruz kalmıyor.
Daireden çıkınca ise, olmadık durumlar yaşayabiliyor.
Tecrübe ile yaşanıyor bunlar.
Ya biz kendimiz tecrübe ediyoruz,
Veya tecrübesi olan büyükler yönlendiriyor bizi.
Ataerkil Türklerde bu nedenle hata az görülüyordu.
Ata olan yani dede, çocuk ve torunlarını yönlendiriyordu.
Başıboş büyüyor yeni toplumumuz.
Aklına estiği gibi yaşıyor, aklına estiği gibi davranıyor.
Kul hakkı bilmiyor, riayet etmiyor, saygı olmuyor yeni nesilde.
Sınırsız özgürlük olduğunu zannediyor.
Kendisine özgür bir dünya kurduğunu zannediyor.
Bu hayatının neticesinde, acılar, hayal kırıklıkları, dolandırıcılık, taciz, tecavüz, şiddet, cinayetler çıkıyor karşılarına.
Bir düzen her toplumun ihtiyacıdır.
Mutlak uyulması gereken kurallar zaruridir.
Aksi halde ne aldatmaların ne hırsızlıkların, ne de cinayetlerin sonunu getiremeyiz.
Ahlak kuralları bu sınırları belirliyor.
Din ise bu ahlak kurallarını getiriyor.
Dinlerin belirlediği ahlak kurallarına uyuldukca, toplum düzenli kalıyor.
Dürüst bir yaşam için ahlak kuralları zaruridir.