Ahi Şiirleri - Şair Ahi

Bülbül-i şeydâ n’ola étse fiğân u nâleler
Dişlemişdür ğoncanuñ gülşende la‘lin jâleler

Sûzen-i müjgânlaruñ biñ âl ile cân rîştesin
Sîne-i sad-pâreden göz dikdiler kim alalar

Gerçi Yûsuf bigi mümtâz güzel nâdir olur
Éki ‘âlemde nazîrüñ dahı yok söz bir olur

Mûcib-i mihr ü vefâ ola mı hattuñ gelicek
Bir éki gün hele sabr eyleyelüm zâhir olur

Sâkî lebüñ çü hem-dem-i câm-ı şarâb olur
‘Aks-i ruhuñla sâğar-ı mey âftâb olur

Bûy-i bahâr şöyle pür étdi cihânı kim
Yére énince katre-i şebnem gül-âb olur

Tûtiyâ-yı hâk-i pâyuñdan kılan kat‘-ı nazar
Éki gözümse gerekmez çıksun éy nûr-ı basar

Kiştzâr-ı sîneme ekdüñ mahabbet tohmını
Hây ‘ömrüm hâsılı bi ’llâh bundan ne biter

I
Hüsnüñ şu‘âı ‘âleme nûr u ziyâ yéter
La‘lüñ dil-i şikesteye bir dem devâ yéter
Cân gülşeninde sidre-kadüñ müntehâ yéter
Dil kişverine zülf-i siyâhuñ belâ yéter
Yıkmağa bu vilâyeti ol ejdehâ yéter

Dér imiş cümle murâd ölmeyicek hâsıl olur
Dôstum bu néce sözdür buña kim kâ’il olur

Bir nefes her kime kim hem-dem ola göñlin alur
Hey kimüñ cânıdur ol şûh ne ehl-i dil olur

Olmadıysa bize visâl-i nigâr
N’ola çeşmümdedür hayâl-i nigâr

Lâle-veş yüregüme dağ urdı
Âteş-i haddi üzre hâl-i nigâr

Lutf ile bürc-i sipihr-i hüsne şol kim mâhdur
Şöhre-i şehr-i melâhat şimdi ‘Abdu ’llâh’dur

Şem‘-i ruhsâruñ gibi rûşen delîlüm var iken
Dil şeb-i zülf-i siyâhuñda niçün güm-râhdur

Kadd-i nigâra öykinür imiş utanmadın
Serve tabanca urur-ısa yéridür çenâr

Pîr-i muğânla ‘ahdi bütün eyleyenlere
Sır-ısa kâsesin felegüñ érmez inkisâr

Gün toğmaduk başuma vatan ğam diyârıdur
Merdümlerini gör gözümüñ yâr bâğıdur

Bir sûr çekdi kim bedenümde bu tâk-ı yâr
Başdan ayağa mülk-i melâhat hisârıdur