Ahi Evran-ı Veli Şiiri - Kenan Demirel

Ahi Evran namlı Türkmen kocası,
Hoy’da bu dünyaya nazar eyledi.
Fahrettin Razi’ydi ilkin hocası,
Ahi Evran ömrü asar eyledi.

Yesi dergâhında ilim okudu,
Fütüvvet aşkını gönle dokudu.
Kardeşlikten başka yolu yok idi.
Ahi Evran bunu şiar eyledi.

Bağdat ilimlerin uçsuz denizi.
Kirmani'nin hacda oldu tilmizi.
Buldu muhabbeti, irfan, feyizi.
Ahi Evran zevce mazhar eyledi.

Konya’da beş sene hapiste durdu.
Denizli’ye varıp bir bahçe kurdu
Kayseri’de debbağ olup oturdu.
Ahi Evran şehri imar eyledi.

Dünya kardeşliktir diye duyurdu,
Bizi çalışarak geçin buyurdu.
Esnafı topladı teşkilat kurdu.
Ahi Evran halkı pişdar eyledi.

İnsana iş verip, güven duydular.
Ticarete nizam verip uydular.
Üretime ölçü, kural koydular.
Ahi Evran tarttı miyar eyledi.

Ahiliğin özü, güzel ahlaktır.
Ahde vefa, borcu eda mutlaktır.
Aldatmaktan kaçar, kemden uzaktır.
Ahi Evran bedi zinhar eyledi.

Bilgeydi, cömertti, cesur, metindi.
Erdemli, sanatkâr dostlar edindi.
Bezirgânlık, çarşı; gayet çetindi.
Ahi Evran arzı pazar eyledi.

Ahir Kırşehir’e zaviye açtı,
Zalime dik durdu, şerle savaştı.
Şerefle şehadet şerbeti içti,
Ahi Evran baki mezar eyledi.