Ahh İstanbul Şiiri - Hazar Uzun

Geceler hüzünden bir deniz şimdi,
Dalgalar sensizliğe çarpa çarpa…
Ay ışığı yetim, rüzgâr perişan,
Adını fısıldar her sokak, usulca bana.

Yalnızlık çöküyor yüreğime,
Gönlümde paslanmış eski gemilerle.
Bir martı çığlığın düşer içime,
Çıkıp gelebilsem sana ahh İstanbul.

Kandiller sönmüş, sokaklar suskun,
Çay bile demlenmiyor eskisi gibi.
Sen hangi rüyanın gölge'sisin.
Ben hangi gurbetin kör delisi?

İstanbul, bir ah gibi düştün içime,
Gözlerim ufkunda hâlâ sürgün.
Gel, al bu yüreği mavilerine,
Sensiz her mevsim bana son gün…