Ahde Vefan Bu mu Şiiri - Hüseyin Salman

AHDE VEFAN BU MU

Sevgimde zaaf aradın,
Bakışlarınla hep sınadın,
Sana dostum demiştim.
Ahde vefan bu mu?

Herkes gibi ben de sevdim,
Derdini ben derdim bildim,
Niçin sevgimi yetim koydun.
Ahde vefan bu mu?

Tutunca ellerini yüzün gülerdi,
Söyleyemediğini gözlerin söylerdi,
Şimdi bir taş olmuş yüreğim...
Ahde vefan bu mu?

Seni kalbime şah yaparken bile,
Umurumda değildi düşsem de dile.
Seher vakti sordum seni bülbüle.
Ahde vefan bu mu?

Yazarken bile ateş yüreğimde.
Bir masumiyet vardı sevgimde,
Şu sağır gecenin bu sessizliğinde,
Ahde vefan bu mu?

İşte tufan sonrası suskun bir gece,
Kahır dolu sözlerimde ağlıyor hece,
Aşk dediğin çözülmeyen bilmece.
Ahde vefan bu mu?

Çığ düşürdün tel tel olmuş saçlarıma,
Gelirsin diye sakladım seni uykularıma,
Şafağın tekmeleri inerken duygularıma.
Ahde vefan bu mu?

O büyülü gülüşün kâbusum olmuş,
Gözlerinin tapusunu alsam ne olurmuş.
Zamana direnmek hayalmiş, boşmuş
Ahde vefan bu mu?

Çaresiz derdin çaresi yok nafile.
Sensiz bir an duramazsam bile,
Kul olmalı kul, sadece Allah'a köle.
Ahde vefan bu mu?