Ah Zalim Şiiri - Sabiha Özbe

Zalimin elinde bir gonca çiçek
Sabret çiçeğim elbet geçecek
Dayanmak zor, bir gün gücü bitecek
Hak beni emanet verdi diyecek

Dertleriyle mazlum olmuş oturur
İnce ince ciğerine düşmüş kor
Oysa evlilikten neler ummuştur
Kadere mahkumdur kurtulmak çok zor

Merhametin yok mu, anlasan biraz
O sana emanet kime etsin naz
Ne isteği olsa, hepsi itiraz
Mahşerde yaptığın yanına kalmaz

Ferman sende, kullanıyon bakalım
Her zulümde içine düşer yalım
Sende insan, neden oluyon zalim
Bir düşünsen mahşerde ne olur halin

Şimdi sen kafandan veriyon karar
Vallahi bil, Rabbim hepsini sorar
Sevapların gider yaparsın zarar
Mahşerde gözlerin bir medet arar

Merhamet etmezsen uğramaz rahmet
Senin işin gücün vermektir zahmet
Kadını emanet etti Muhammed
O kadın ki yine eder metanet

Dışarıya maske takar, gülümser
İçini bir sorsan dolu gam keder
Hem gurbette hem çilede derbeder
Mahşerde biçilir ektiğin bider

Sırat ki gerilir nizam kurulur
Suçlu olanları zebane bulur
Bu zalimler orda çok pişman olur
Herkesin yerini Malik duyurur