Ah ulan Sevda Şiiri - Poyraz Mert

Buğday sarısı tenin,
Simsiyah kalın kirpiklerin,
Deniz mavisi gözlerin vardı,
İçinde kaybolası...
Oğlan çocuğu gibiydin Sen,
Bir köşe başını tutar,
Gelenle, gidenle kavga ederdin,
Eve her akşam, üstün başın yırtık giderdin.
Sen başımın belasıydın be SEVDA!
Mahallemizin hırçın ve bir Okadar da güzel,
Deli kızı...
Önceleri anlam verememiştim,
Yaşadığım bu karmakarışık duygulara,
Nede olsa çocuktum,
Nereden bilecektim?
Kara SEVDAYA düşeceğimi
Kimbilir kaç geceyi seni düşünerek uykusuz geçireceğimi,
Adını sayıklarken, Anacağımın uyandıracağını,
Akşama kadar ağzıma bir lokma koymadan oruçlanacağımı,
Nereden bilecektim ki?
Saçıma, sakalıma aklar düşene kadar sensiz ihtiyarlayacağımı,
Tam herşeyi sana söyleyeceğim gün,
Seni babandan isteyeceklerini,
Ve beni sensiz koyacaklarını...
Bembeyaz geliniğinle baba evinden çıkarken,
Kapınızın eşiğine mezarımı kazacağımı,
Bir daha aslında hiç yaşayamayacağımı...
Ah ulan SEVDA!
Ben nereden bilecektim?
Sen mahalleden gittin ya,
Bende seninle gittim,
Birdaha kendimle bile kavga etmedim,
Evlemedim,
Hiç Ayık gezmedim,
evden bile gitmedim
Bir köşede öylece ölmeyi bekledim.
Ah ulan SEVDA!
Ben nereden bilecektim?
YALNIZ ADAM.