Evlat söyleniyordu yaşlı anaya
Ne paramız kaldı ne de çulumuz
Aç kaldık, karakışta yok odunumuz
Yemekten vazgeçtik ekmeğe şükret
Böyle giderse biz hep orucuz.
Yoksulluk bitmeyen ulusal illet
Birileri çalar kan ağlar millet
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,