Ah Mehlikâ Şiiri - Şiirler Şehrim

Hâbîb-î Zîşân'ının dîdeminden bir kadeh şiir nûş eylediğin mısraları mı özlersin!
ellerinin gül kokularına
nâr-ı firkâtın sâye'si mi düşmüş ki böylesi deli divânesin!
sükûtun sînesine sinmişsin,
söyle Mehlikâ susma söyle!
bilinmezliğin kollarında âşk-ı dildâde misin!
kara sevdaya râm olmuşsun,
zûlmet-î hicrânın nefesindeki o hâr küllensin!
ah gülüşünle Mîn-eş Şems misin!
esmer tenli âsumanın sedirinde uzanan o mahrû dilber sensin.
Mehlikâ ah Mehlikâ!
ölü bir iklimin vedâsında çıplak ayak ne gezer durursun!
hani gül-cemâlinin neşesi, vaveylalarını sustur ezâ'n yetsin!
şiirlerin soluğuna can veren efsûnlu güzelliğin ile sen neredesin!
heceler seni soruyor gel de kelâmlar sevinsin!
âşk'a âşık mâhpeyker'sin, âşık'ın dudaklarından düşmeyen sevgilisin!