Ah! Kınalı Ceylan Şiiri - Nuri Can

Ah! Kınalı Ceylan

Kınalı gözleri dağlara vuruyor ceylanların
renk değiştiriyor hayat
aşka taht kuran rüzgar saçlı kızın sevdasında
kirli yağmurlar yağıyor kimsesiz yalnızlıklara

hava nemli gözler buğulu
yollarda ayrılık türküleri
her sabah gözlerinden
bir kuş uçuveriyor öyle bembeyaz
hüznü demlenen şiirler çiziliyor rüzgara

bir sabah diz çöktü
yalvardı asrevya
ellerini açıp gökyüzüne
sel oldu gözleri
taştı denizler
utandı nergizler
boyun eğdi gül
ağladı gelincikler gelin gelin

bütün çocukluğunu
hayallerini
düşlerini
sevdasını
ve yüreğinin acısını
yükleyip bir hoyrat rüzgara
kurtar beni diye haykırdı yankılı kayalara
kurtar
duymadı kimse
bilmedi kimse serzenişini
inledikçe
yaktı yüreğini çaresizlik alevi

sonra
töre diye
ölüm öptü gül dudağından
sustu dağ
sustu rüzgar
sustu asrevya
sarıp yüreğine ahları

ruhunda isyan
yüreğinde kan
ve
çağının utancını bırakarak ardında

Nuri Can