Ah Kalbim,sevme Beni Şiiri - Doğan Çeçen

Ah kalbim, sevme beni,
Bu dünya değil artık eskisi gibi.
Yalanlar şeker, dudakta serin,
Gönüller donuk, kalplerse kirli.

Elleri havada, dilleri dua,
Ama gözlerinde başka bir rüya.
Yürüyorlar cennete, yalanla, hileyle,
Temiz görünürler, bakınca aynaya.

Ben bu gezegene inemedim hâlâ,
Gökyüzü çağırır yıldızla, ayla.
Ama bu yeryüzü dar gelir ruha,
Yıldızlar daha iyi… onlar susar sadece.

Aşkistana geçemedik bir kere daha,
Köprüler yıkık, yönler şaşa.
Atlar hain, eşekler bile vefalı,
Yalanda yarış var, doğrular mahkûm hâlâ.

Ah kalbim, sevme beni,
Kafalar dolu ama hepsi kirli.
Ayran gibi köpüren bir cehalet bu,
Tadında yok hakikat, sadece histeri.

Yürüyorlar cennete… yol bellidir onlara,
Birkaç maske, biraz dua, bolca riya.
Biz bu kafalara hiç ulaşamadık,
Aynı gösteri, aynı alkış, aynı sahtekârlık.

Kargalar ötüyor yüksek perdeden,
Korkuluk susar, gövdesi diken.
Kuşlar bile şeytani bu çağda,
Kanatla gelinmiyor artık hakikate.

Ah kalbim, sevme beni,
Bu kalabalıklar çürütür seni.
Cennetin yolu yalnızdan geçer,
Ama herkes bir sıraya dizilmiş belli ki.

Padişah hâlâ tahtında sapasağlam,
Kuzular sessiz, kurtlar da yalan.
Her şey olması gerektiği gibi yanlış,
Ve sen hâlâ çarpıyorsun, durmadan...

Ah kalbim, sevme beni,
Bu çağ sana göre değil.
Aşka yalan karıştı, niyetler kirli,
Sen sevme artık, ne olur sevme beni...