Kalabalığa alışmış güvercinler.
Neşeli ve tatlı çocuklar.
Ah! Çocuklar, ne de kıskanıyorum sizi...
Ben pek gülümsemem, mizacım böyle.
Ama hüzüne kızmamak gerekli.
Ne ki hüzün?
Papatyaların güneşe kümesi bence.
Hüznünü dağlara savuran
senin kırılgan
ürkekliğin yok mu ceylan
ruhumu kanatlandıran
an be an kaçmaya hazır haline
ne aşklar susadı
Devamını Oku
senin kırılgan
ürkekliğin yok mu ceylan
ruhumu kanatlandıran
an be an kaçmaya hazır haline
ne aşklar susadı



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta