Ah be Adam!
Ne iyi etmişsin de kalemi eline alarak içindeki;
Ayrılığı, sevgiyi, yaşanmışlıkları, geçmişi, küfredilen mesafeleri ilmek ilmek işlemişsin,
İşlemişsin ki içinde kanayarak büyüyen yaraya yara bandı olmuş,
Ben ise içimde kopan fırtınaları yeni kaleme almaya başlıyorum,
Belki bunları hiçbir zaman okumayacaksın, okusan bile sana ait olduğunu bilemeyeceksin,
Çünkü Ay bana da karanlık artık,
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta