Ah Babam Şiiri - Veysel Sari

O kara haber sineme ulaştı gün, yıkıldım birden
Bir volkan patladı içimde, yaktı yüreğimi derinden
Yok artık baban dediler, göç eyledi bu diyarda,
Yetişemedim babam cenazene, kahroldum o anda.

O son nefesinde yanında olamadım babam
Gurbet ellerinde uzakta bir yabancıydım ben,
Ah keşkekler başladı bende, nefesim kesiliyor birden
Bu pişmanlık bir ömür, kor gibi yakacak beni

Ah babam, canım babam, erken ayrıldın bizden,
Bir veda bile edemedim o güzel yüzünü sevemeden.
Mezarının başında, toprağın soğuk yüzünde,
Gözyaşlarım sessiz bir nehir gibi akıp gidiyor içimde.

Oysa seninle yarınlar için ne palanlarımız vardı,
Baba oğul beraber gezeceğimiz nice yerler vardı,
Sen öğrettin bana doğruluğu, dürüstlüğü, hak yolunu,
Şimdi tek başıma sensiz kaldım, kim tutar bu kolumu?

O sıcak gülüşün, o şefkatli bakışın şimdi nerede?
Bu ıssız evde sesin yankılanıyor, ama çok derinde.
Yokluğun bir boşluk, asla yerin dolduramaz babam,
Her geçen gün artıyor içimdeki bu derin yaram,

Özlemim bir deniz, dalgalanır içimde durmadan,
Seni arar gözlerim, her köşe bucakta hiç durmadan.
Gurbet uzaklaştırdı bizi, ayrı düşürdü zamansızca,
Oysa ne çok isterdim yanında olmayı amansızca.

Affet beni babam, yetişemedim son anına,
Bu acı dinmeyecek, ta ki kavuşana dek sana.
Şimdi mezar taşın suskun, fısıldıyor bana,
Artık çok geç, diyor, dönüş yok o zamanın.

Üzerimizde emeğin çoktur babam, hakkın hiç ödenmez.
Helal ekmek yedirdin, haram lokma boğazımızdan geçmez.
Ne olur babam, hakkını helal et; yoksa hiçbir diyarda yerimiz olmaz.
Ruhun şad olsun babam, mekanın cennet olsun inşallah orada.