Ah baba ah! Şiiri - Abdulvahap Ateş

Senden yediğim kazığı hiç kimseden yemedim
herkesten bekledim de
senden hiç beklemedim
beni kocaman adam olduğuma inandırdın
kendimi senin gibi
çok çok güçlü sandırdın
ben seninle güçlü
seninle korkusuzmuşum

sen gittin...
süs köpekleri bile havlar oldu üzerime
en hafif yükleri dahi kaldıramaz oldum
oysa seninle eser savururdum
sen gittin...
arkamdan oldum
gitmeyecektin böyle zamansız
şimdi kendimi yerlerde sürünür buldum

Ah baba ah!

kozadan çıkmak için çırpınan kelebek misali
hani biri makasla deliği genişletmişti
güya acımıştı zavallıya
kanatlarının güçlenmesi için gereken çapayı yoketmişti ya
ve düşünememişti o çaba sayesinde uçabileceğini
kötürüm bırakmıştı zavallı kelebeği
sen de bana hayatı hep kolaylaştırdın
beni de o kelebek gibi kötürüm bıraktın

Ah baba ah!

ya bana bu ihtimamı göstermeseydin
ya da böyle bırakıp gitmseydin...