Ağlıyor Anadolum Şiiri - Zafer Kazancı

AĞLIYOR ANADOLUM

Zemheri soğuğunda, altı şubat gecesi
Bu bir can pazarıydı, bu bir feryat gecesi
Üstte gökler ağladı,altta zemin yarıldı
İnci gibi beldeler, enkaz ile karıldı

Kilis'im, Osmaniyem, Antebim, Şanlıurfam
Hanginize yanayım, Diyarbakır, Malatya'm
Adana, Adıyaman, Maraş'ım, Elbistanım
Hatayı anlatmaya dönmüyorki lisanım

Bu cadde hangi cadde, bu sokak ne sokağı
Her canlının üstünde gördüm, koca bir dağı
Bir baba öz kızının, tutmuş cansız elinden
Şah damırını kessen, tek söz düşmez dilinden

Bir evden bir sağ çıktı, ötekinden hiç kimse
Her dakka bir umut var, kulak ver gelen sese
Ne durdu, ne dinlendi, yardım için gidenler
Sıra sıra dizildi, çıkan cansız bedenler

Akşam gülüp yatanlar, sabah uyanamadı
Yollar göçtü, bölündü dağlar dayanamadı
Şu evlerin altında bir nefes varımı diye
Henüz giden olmamış baktınızmı şu köye

Üç beş aylık bebekler, sağ salim uyuyordu
Günler boyunca sizi, kim sardı, kim doyurdu
Bütün bu olanlarda, sır vardı hikmet vardı
Hem verip hemde alan, ulu bir kudret vardı

Ulaşmak istiyorum, yolları kar alıyor
Yüreğim sıkışıyor, nefesim daralıyor
Nerde bir mazlum varsa, ordayım oralıyım
Bu günler sorma beni, yorgunum yaralıyım

Doğu,batı demeden, dünya koştu yardıma
Dört bucak yedi kıta ,ortak oldu derdime
Aktı kanım,gözyaşım, kırıldı elim kolum
Ağlıyor öz vatanım, ağlıyor Anadolu'm

Zafer Kazancı 13.02.2023