Ağlayan sessizlik Şiiri - Sami Aydoğan

I
Sana geldiğimde mevsim kıştı
Kalbim sadece sana ayrılmıştı
İçimde geveze bir çocuk
durmadan, usanmadan
bana gözlerindeki sıcaklığı anlatmıştı

Coştum
Çocuktum
Düşümde bir bayram oldu
Deryada seyire çıktı bir vapur
Gülüyordu seyre dalan
içimizdeki her umut

II
Bana geldiğinde kalbim kıştı
Bir sürü renkli yazdan sıyrılmıştı
İçimde geveze bir keşiş
durmadan, usanmadan
bana sessizliği anlatmıştı

Sustum
Düşümde bir çığlık koptu
Deryada kayboldu bir vapur
Ağlıyor kıyılarıma vuran
Ağlıyor her bebek, kucağıma aldığım
İçimdeki her yer artık çamur

III
Sustuk
Çocuktuk
Öldü kalbimizde her umut
Battı deryada o vapur
Çürüyor kıyılarımıza vuran,
Çürüyor her elimizi tutan
İçimizdeki her yer artık gurur

Sevdamı sessizliğine gömdüm
Çünkü kölen değil,
seni seven olmak istiyordum
ve sevdim

Aslında bendim
sokağında ağlayan her çocuk,
pencerene konan her kuş,
ayağına dolanan her kedi.
Bendim
her köşebaşında bekleyen seni.
Sen aslında hep
bana bakarak sustun...