İnsan yaşadıklarını kabullenip koysa da bir tarafa,
Yalnızlığa mahkum ettiği en güzel yılları,
Emekleriyle suladığı kurumuş dalları,
Yüreğine biriktirdiği hasarlı umutları ağlatır özünü.
İnsan olacağı varmış oldu demeyi öğrenir de,
Sırtında taşıdığı yorgunlukları,
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta