Ağlamazsın Bari Gülmekten Utan

Dünya bir han imiş, gelip göçen var,
Bir ömür bu yolda, hasat biçen var,
Eşinden dostundan, her an kaçan var;
Kibrin, gururundur, kalbi sızlatan…
Ağlamazsın bari gülmekten utan.

Nice gönül kırdın, hiç fark etmedin,
Kalbi düzeltmeyip, bir ömrü yedin.
Hakk terazisine hiç güvenmedin,
Dünya eğlencedir, her an aldatan,
Ağlamazsın bari gülmekten utan.

Bir lokma ekmeğe şükür kayboldu,
Dostluklar pazarda gül gibi soldu,
Mazlumların ahı feryatla doldu,
Zalimdir mazlumu her gün ağlatan,
Ağlamazsın bari gülmekten utan.

Bir gün elbet döner devran tersine,
Malda yalan mülkte, dersin nefsine,
Sorulur verdiğin zararlar din’e?
Ey dini imanı, maddeye satan…
Ağlamazsın bari gülmekten utan.

Yetimin gözyaşı sel gibi aktı,
Bir anne duası göklere çıktı,
O masum bakışlar, kalpleri yaktı,
Taş kesilmiş kalple, vicdanı atan,
Ağlamazsın bari gülmekten utan.

Nur oldu kalbine bak şu alemler,
İyilik güzellik yazar kalemler,
Bir gün mutluluğa, döner elemler,
Kalbindeki kinle nefretle yatan…
Ağlamazsın bari gülmekten utan.

...andelip...