Ağlama Çocuk.. Şiiri - Sevilay Yücedağ

Ağlama çocuk
Şeytanıyla yüzleşemeyenlerin inadına
Gül yüzlü bir dünya yaratacağım sana
Saçlarının açlığını doyuracak annenin eli
Araba camları kendi yüzüne tükürsün
Bırak
Kardeşinin gözyaşıyla yıkadığın bezi
Ağlama
Gül yüzlü bir dünya sözü verdim sana
Saçlarını doyururken bir eli
Haydi yasla başını sol tarafına
Dolacak annenin diğer memesi..

Ağlama çocuk
Dudaklarını unutan gülümseyişi
Sana bırakacak yarını arıyorum
Kaç zaman çığlık oldum sesine
Kaç zaman mavi yıldızlar çaktım
Duyulmayan sesi yok sayanların
Geceyi utandıran terli gökyüzüne..

Ağlama çocuk
Bu devir başka devir
Cirit atan iblisler
Sırıtarak gezer
Masumiyet çadırında
Bu devir
Doğuştan katil deliliğinde
Namusu vurur eteğin kucağında..

Ağlama çocuk
İsyan düşmüş gecenin dudağına
Beter bir açlıktan yatamıyormuş
Yakası açılmamış her yol üstünde
Karanlık nöbetine yatar gölgeler
Sen korkma
Üşüyen perdeyi titretsin camın
Unutma
Ayağı düz basmaz yere rüzgarın..

Ağlama çocuk
Fi tarihinden beri
Sol yanımda patlayan kederle
O kadar çok yürek öptüm ki
Acıya yapıştı dudaklarım
Söyle var mısın
Kelebeğin ömrünü uzatıp
Saklambaç oynamaya
Sobe tadıyla
Yıldızlara saklanmaya
Ah ağlama
Kirpiğine yapıştı dudaklarım
Ne olur ağlama
Kahrınla çırpınarak
Nietzsche duyarsa boğulacak yaşında..