Ağladım Hep El Gibi Şiiri - Bahattin Tonbul

Islanmış bakışların, süzülmüş yanaklara
Karanlık bir balkona, düşen bir yıldız gibi
Sana kırgın değilim, düşme o ayaklara
Dönersin diyemedim, yalan dünya sal gibi

Sustum konuşamadım, sana da diyemedim
Mekansız yakınlaştık, sevdim mi bilemedim
Çok uzaklara gittin, inan söyleyemedim
Geri gel diyemedim, yalan dünya el gibi

Yaşanmış bu dünyada, sevgime şahit yoktu
Sen giderken bu elden, kalbime hançer soktun
Unutulmaz geçmişin, sanki tenimde oktu
Geri dön diyemedim, esen rüzgar yel gibi

Issız yaylalarının, gölgesi var yüzünde
Dumanı hep tüttükçe, acısı hep özünde
Çarmıha bak gerilmiş, o yar benim gözümde
Geri dön diyemedim, saklandım hep el gibi

Yaraların azmıştı, çıkarmıştı o baştan
Vaktinden evvel sönmüş, uzaklaştık bu aşktan
Yaprakların benzerdi, ateş dolu o saçtan
Geri dön diyemedim, ağladım hep el gibi

Bahattin son geceniz, gün ötesi dağlarda
Yaban gölgeleri de, tuzak kurmuş ağlarda
Kumsalında çalıntı, olmaz olsun bağlarda
Geridön diyemedim, ağladım hep el gibi
Bahattin Tonbul
20.8.2020