Bir dakikaya, bir ömür, sığar mı derdim?
bir an bile yetermiş başa geldi, öğrendim.
Bir zalimin hükmüyle! Silindi ömrüm
Zulüm pınarından, içip ağladım.
Hiç eliyle ateşi, tutar mı insan
Tutarda, yutarmış, bilsen!
Densizin dilinde kemik yokmuş.
Acı sözleri yutup ağladım.
Bir adımlık yol, Fizan olurmuş.
Orada insan, yalnız kalırmış.
Sarp kayalar bile geçit verdiler ama
Taş kalplere başımı, vurup ağladım.
Bu yokluk adamı öldürür, derdim.
Yokluk yıkmazmış çok geç öğrendim.
Tok karınlar da vicdan, aç gezermiş.
Ben onlardan çektim, çektim ağladım.
Bu gün, hiç kimse yoktu burada,
Yine geldi dertler, çöktü omzuma.
Güç yetiremedim, vurdular daha.
Bende dayanamadım, saydım ağladım, döktüm ağladım…
18.10.1996
Leyla GülsürenKayıt Tarihi : 21.3.2013 21:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir daha hiç ağlamamanız dileklerimle hoş ve sağlıcakla mutlu olmanız temennilerimi sunuyorum.
Yüreğinizden süzülen dizeler eksilmesin,
Saygılarımla.
Tutarda, yutarmış, bilsen!
Densizin dilinde kemik yokmuş.
Acı sözleri yutup ağladım. Leyla hanım tebrik ediyorum çok güzel anlatmışsınız zaman gelir öyle bir ateşi elinle tutarsın ki kendin bile fark etmezsin ama elin ,yüreğin kor olmuştur.
TÜM YORUMLAR (8)